W Radomiu EDK organizowana jest już po raz czwarty, w tym roku 7 kwietnia. Rozpocznie się Mszą św. o 19.00 w katedrze. Od 17.00 w domu parafialnym przy ul. Sienkiewicza 13 wydawane będą pakiety, które zawierają opaski odblaskowe, mapy, opis trasy. Uczestnicy wyruszą w drogę jedną z pięciu tras, którą wybiorą. Najdłuższa – czerwona liczy 48 km, najkrótsza – zielona – 32 km. Są jeszcze dwie po 46 km i jedna licząca 42 km. Droga Krzyżowa zakończy się w sanktuarium Matki Bożej Staroskrzyńskiej w Skrzyńsku.
Ekstremalna Droga Krzyżowa zrodziła się kilka lat temu w środowisku krakowskim ks. Jacka Stryczka jako odpowiedź na kryzys męskości. Dziś niemal połowa jej uczestników to kobiety. Jej idea dociera szczególnie do ludzi aktywnych zawodowo, zabieganych, którzy często nie korzystają z tradycyjnych form wielkopostnych nabożeństw, czy rekolekcji. A takie doświadczenie, jakim jest EDK, gdzie idzie się w ciszy, często samotnie, gdzie wiara styka się z emocjami, jest ogromną pomocą w przygotowaniu do dobrego i owocnego przeżycia Świąt Wielkanocnych – mówi ks. Artur Chruślak, duszpasterz akademicki.
Uczestnicy EDK bardzo często niosą drewniane krzyże – małe lub większe. Do pierwszej stacji można jeszcze ze sobą rozmawiać. Potem obowiązuje reguła milczenia. Każdy zostaje sam na sam z rozważaniami. Podczas drogi często przewartościują swoje życie. Podejmują radykalne decyzje. Mąż, którego rodzina przeżywa kryzys, modli się o uratowanie małżeństwa, młody człowiek podejmuje decyzje, jak ma wyglądać jego przyszłość.
– Pan Jezus mówił w Ewangelii, że kto chce zachować swoje życie, ten je straci. Szukamy takiej formy, która pokaże, że trochę tracąc, zyskujemy. Idziemy nocą, nierzadko po pracy, bez odpoczynku. Gdy już nie mamy siły, jesteśmy w środku pola czy lasu i najchętniej byśmy zawrócili, wtedy zaczyna się najszczersza modlitwa – rozmowa z Panem Bogiem. Dojście do sanktuarium jest bardzo wzruszające, ludziom jest ciężko, ale się uśmiechają, są szczęśliwi i wdzięczni Panu Bogu – mówi ks. Chruślak.
